ارتش جمهوری اسلامی ایران

ارتش جمهوری اسلامی ایران
نشان ارتش جمهوری اسلامی ایران
فعالیت	از ۱۳۵۷ تا کنون
کشور	ایران
وفاداری	فرمانده کل قوا سید علی خامنه‌ای
شاخه	نظامی
اندازه	۸۱۵٬۰۰۰
شعار	همه برای یکی، یکی برای همه، همه برای ایران
سالگردها	۲۹ فروردین

ارتش جمهوری اسلامی ایران یا به اختصار اجا که در گفتگو «ارتش» خطاب می‌شود، در کنار سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران یکی از نیروی‌های نظامی جمهوری اسلامی ایران و ارتش این کشور است.

اکنون فرماندهی کل ارتش جمهوری اسلامی ایران را سید عطاءالله صالحی به عهده دارد که پس از استعفای محمد سلیمی از جانب سید علی خامنه‌ای (رهبر ایران و مقام فرماندهی کل قوا) به این سِمت منصوب شده‌است.

در قانون اساسی و قوانین مربوط

اصل یکصد و چهل و سوم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: «ارتش جمهوری اسلامی ایران پاسداری از استقلال و تمامیّت ارضی و نظام جمهوری اسلامی کشور را بر عهده دارد.»

اصل یکصد و چهل و چهارم قانون اساسی جمهوری اسلامی ایران: «ارتش جمهوری اسلامی ایران باید ارتشی اسلامی باشد که ارتشی مکتبی و مردمی است و باید افرادی شایسته رابه خدمت بپذیرد که به اهداف انقلاب اسلامی مؤمن و در راه تحقق آن فداکار باشد.»

ساختار

ساختار ارتش جمهوری اسلامی ایران شامل یک ستاد مشترک و ۴ نیرو می‌شود:

1. ستاد مشترک ارتش جمهوری اسلامی ایران: مرکز برنامه ریزی و هماهنگی بین هر چهار نیروی ارتش می‌باشد. این نیروها شامل نیروی زمینی، نیروی دریایی، نیروی هوایی و قرارگاه پدافند هوایی می‌باشد. لزوم هماهنگی و پشتیبانی هر چهار نیرو از یکدیگر در جنگ‌ها باعث به وجود آمدن ستاد مشترک شده است. سپهبد سید محمدولی قرنی اولین رئیس ستاد مشترک ارتش ایران پس از پیروزی انقلاب ۱۳۵۷ بود. در اواخر سال 86 ستاد مشترک ارتش به ستاد ارتش جمهوری اسلامی ایران تغییر یافته است. جایگاه ریاست ستاد مشترک ارتش به معاونت هماهنگ‌کنندهٔ ارتش و رییس ستاد تبدیل گردید.
2. نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران (نزاجا): بزرگترین نیرو در بین نیروهای مسلح ایران است. فرماندهی این نیرو به عهده احمدرضا پوردستان است.
3. نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران (نداجا): مسئولیت حفاظت و صیانت از آبهای کشور در پهنه گستره ی دریایی شمال و جنوب به عهده حبیب‌الله سیاری است.
4. نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران (نهاجا): مسئولیت حفاظت از مرزهای هوایی و پشتیبانی نیروهای رزمی دیگر آجا را حسن شاه‌صفی برعهده دارد. پس از انقلاب ۱۳۵۷ نام این نیرو به صورت فعلی تغییر پیدا کرد.
5. قرارگاه پدافند هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران: در بهمن ۱۳۸۷ و با تقسیم نیروی هوایی ایران به دستور رهبر جمهوری اسلامی ایران تشکیل شد، ودرحال حاضر فرزاد اسماعیلی فرهاندهی قرارگاه را برعهده دارد.

فرماندهان

فرماندهان کل

• امیر سرلشکر علی شهبازی از شهریور ۱۳۷۷ تا خرداد ۱۳۷۹
• امیر سرلشکر محمد سلیمی از خرداد ۱۳۷۹ تا شهریور ۱۳۸۴
• امیر سرلشکر عطاءالله صالحی از شهریور ۱۳۸۴ تا امروز

فرماندهان کنونی

• امیر سرتیپ جانشین فرماندهی کل ارتش
• امیر سرتیپ معاون هماهنگ کننده و رئیس ستاد مشترک ارتش جمهوری اسلامی ایران
• امیر سرتیپ جانشین رئیس ستاد مشترک ارتش
• امیر سرتیپ احمدرضا پوردستان فرمانده نیروی زمینی ارتش جمهوری اسلامی ایران
• امیر دریادار حبیب الله سیاری فرمانده نیروی دریایی ارتش جمهوری اسلامی ایران
• امیر سرتیپ حسن شاه صفی فرمانده نیروی هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران
• امیر سرتیپ فرزاد اسماعیلی فرمانده قرارگاه پدافند هوایی خاتم الانبیا ارتش
• امیر سرتیپ فرمانده هوانیروز ارتش
• امیر سرتیپ فرمانده کل

دیگر موضوعات

• وبگاه رسمی ارتش جمهوری اسلامی ایران

نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران

جمهوری اسلامی ایران
سیاست و حکومت ایران
ارکان نظام جمهوری اسلامی ایران[نمایش] رئیس جمهور[نمایش] رهبران[نمایش] رؤسای جمهور[نمایش] نخست وزیران[نمایش] معاونان اول[نمایش] رؤسای مجلس خبرگان[نمایش] رؤسای مجلس شورا[نمایش] رؤسای قوه قضائیه[نمایش] انتخابات‌ها [نمایش]  نمایش • بحث • ویرایش

نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران از چهار نهاد جداگانه به نام‌های ارتش جمهوری اسلامی ایران، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی و نیروی انتظامی جمهوری اسلامی ایران و قرارگاه پدافند هوایی ارتش جمهوری اسلامی ایران تشکیل می‌شود.

همگی این نیروها زیر نظر ستاد کل نیروهای مسلح قرار گرفته و رؤسای همهٔ آن‌ها توسط رهبر ایران انتخاب می‌شود. وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح کار برنامه‌ریزی و تهیه امکانات برای نیروهای نظامی را برعهده دارد و به طور مستقیم در عملیات‌های نظامی شرکت نمی‌کند ولی جزء نیروهای مسلح محسوب می‌شود.

به گفته ارتشبد ابی‌زید -رئیس ستاد فرماندهی مرکزی ایالات متحده آمریکا- نیروهای مسلح ایران قویترین نیروها در منطقهٔ خاورمیانه هستند. هر چند او اظهار داشت که اسرائیل جزو منطقه تحت نظر گرفته شده ستاد فرماندهی مرکزی ایالات متحده آمریکا به حساب نمی‌آید.

بودجه

سال ۱۳۹۱

بودجهٔ نظامی ایران که برای تصویب به مجلس تحویل داده شد، با افزایشی ۱۲۷ درصدی در سال ۱۳۹۱ نسبت به سال قبل از آن همراه بود.^[۱]

سال ۱۳۸۸

براساس اعلام انستیتو بین‌المللی تحقیقاتی صلح استکهلم بودجه نظامی ایران در سال ۲۰۰۸ (۱۳۸۸) بودجهٔ نظامی ایران برابر با ۹٫۱۷۴ دلار که ۲٫۷٪ از تولید ناخالص داخلی است. ^[۲]

سال ۱۳۸۷

بر اساس برآورد وب‌گاه نظامی defense tech سرانه بودجه نیروهای مسلح جمهوری اسلامی ایران برای هر ایرانی در سال ۱۳۸۷ حدود ۹۵ تا ۱۰۰ دلار می‌باشد. این میزان بودجه در میان کشورهای حوزه خلیج فارس کمترین سرانه می‌باشد.^[۳]

سال ۱۳۸۶

بر اساس برآورد موسسه بین‌المللی مطالعات استراتژیک لندن(IISS)، بودجه نظامی ایران در سال ۱۳۸۶ برابر ۷٫۳ میلیارد دلار برآورد می‌شود.^[۴]

سال ۱۳۸۵

به نقل از کتاب واقعیت‌های جهان سیا، در سال ۱۳۸۵ حدود ۲٫۵ درصد از تولید ناخالص داخلی ایران به نیروهای نظامی اختصاص یافته که ایران را در رتبه ۶۷اُم دنیا قرار می‌دهد.^[۵]

سال ۱۳۸۴

موسسه بین‌المللی مطالعات استراتژیک لندن بودجه نیروهای دفاعی ایران در سال ۱۳۸۴ را بیش از ۶ میلیارد دلار برآورد کرده که حدود ۳٫۵ درصد تولید ناخالص داخلی و ۹۱ دلار برای هر نفر است.^[۶]

وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ایران

لاعات جمهوری اسلامی ایران واجا
بنیادگذاری	۲۷ مرداد ۱۳۶۳
جایگاه	تهرانمختصات: ۳۵.۷۵۲۳° شمالی ۵۱.۴۵۷۱° شرقی
رییس	وزیر: سید محمود علوی
سازمان‌های وابسته	دانشکده امام باقر[۱] موسسه مطالعات و پژوهش‌های سیاسی[۲] مركز برنامه‌های استراتژیک امنیت ملی[۳]
وب‌گاه	www.vaja.ir
نام پیش	سازمان اطلاعات و امنیت کشور

وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ایران به اختصار «واجا» نام یکی از وزارتخانه‌های دولت ایران است که به مسائل امنیتی می‌پردازد و وظیفه جمع‌آوری اطلاعات، حفاظت اطلاعات و فعالیت‌های ضداطلاعاتی در داخل و خارج از ایران را بر عهده دارد.^[۴] تصدی این وزارت را حجت‌الاسلام سید محمود علوی بر عهده دارد.

پرسنل

هیچ آمار رسمی در مورد تعداد کارمندان، افسران اطلاعاتی و پرسنل شاغل در وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ایران وجود ندارد. با این حال، وزارت دفاع آمریکا، در ژانویه ۲۰۱۳ میلادی، با انتشار یک گزارش ۶۴ صفحه‌ای دربارۀ وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ایران، نوشته است که این وزارت‌خانه دارای حدود ٣٠ هزار عضو است.^[۵][۶]

ماموران این وزارتخانه در ادبیات رسانه‌ای ایران با لقب «سربازان گمنام امام زمان روحی له الفداء» شناخته می شوند.^[۷]

وزیران

اولین وزیر اطلاعات جمهوری اسلامی ایران، محمدی ری‌شهری بود. او را که به‌عنوان بنیانگذار وزارت اطلاعات به همراه سعید حجاریان می‌دانند بعدها منصب خود را در زمان دولت اول اکبر هاشمی رفسنجانی به علی فلاحیان داد. این دوران یعنی وزارت فلاحیان را اوج میزان و گستردگی فعالیت‌های وزارت اطلاعات جمهوری اسلامی ایران در داخل و خارج کشور می‌دانند. فلاحیان خود این دوره را با صدها ماموریت غیرممکن و موفق اطلاعاتی یاد می‌کند.^{[نیازمند منبع]}

پس از هشت سال در زمان دولت محمد خاتمی، قربانعلی دری نجف‌آبادی جای فلاحیان را گرفت. دری نجف آبادی در کتاب خاطرات شخصی خود از پذیرفتن این سمت تلویحاً ابراز پشیمانی می‌کند. در زمان وزارت او بود که ماجرای معروف قتل‌های زنجیره‌ای اتفاق افتادو او را مجبور به استعفا کرد.^{[نیازمند منبع]}

با رفتن دری نجف‌آبادی، علی یونسی رییس وقت سازمان قضایی نیروهای مسلح پست مهم وزارت اطلاعات را به عهده گرفت.دوران او شاهد تغییر نگرش وزارت اطلاعات به مقوله امنیت بود. او در اولین اقدام، به فرمان رهبر معظم انقلاب حضرت آیت الله خامنه ای فعالیت های اقتصادی وزارت اطلاعات از جمله 100 شرکت اقتصادی کوچک و بزرگ تعطیل شد.^[۸]

یونسی در این باره می‌گوید^[۹]:

وقتی وزیر اطلاعات شدم آقای هاشمی دو بار با من بحث کردند و گفتند «شیوه‌ای که شما در وزارت اطلاعات در پیش گرفته‌اید این وزارتخانه را به شهرداری و تشکیلات بی‌خاصیت تبدیل کرده‌است که هیچ کس نمی‌ترسد» و من هم به ایشان یادآور شدم در همه جای دنیا به این روش می‌گویند سرویس اطلاعاتی و ما هم باید به دنبال این موضوع برویم که وزارت اطلاعات در خدمت مردم باشد.

با روی کار آمدن دولت محمود احمدی‌نژاد، غلامحسین محسنی اژه‌ای که خود قبلاً سالها قاضی ویژه وزارت اطلاعات بوده به این سمت منصوب گردید. وی در نطق دفاعیه خود در مجلس هفتم جهت کسب اعتماد مجلس، ظاهراً نارضایتی خود را از عهده دار شدن این پست اعلام نمود و مصطفی پورمحمدی را گزینه مناسب‌تری از خود برای وزارت اطلاعات دانست. پس از برکناری اژه ای محمود احمدی نژاد سرپرست وزارت شد ودر دولت بعد حیدر مصلحی به عنوان وزیر اطلاعات از مجلس رأی اعتماد گرفت. وزارت مصلحی با وجودی که وی یک بار استعفا داده بود و رئیس جمهور وقت ، محمود احمدی نژاد نیز با استعفای وی موافقت کرده بود ، با حمایت سید علی خامنه ای تا پایان عمر دولت دهم ادامه پیدا کرد. با آغاز کار دولت حسن روحانی ، وی سید محمود علوی را به مجلس معرفی نمود. هم‌اکنون سید محمود علوی به عنوان هفتمین وزیر اطلاعات جمهوری اسلامی ایران تصدی این وزارت را بر عهده دارد.

مدرسه حقانی

بسیاری از وزرا و مقامات ارشد وزارت اطلاعات از جمله محمد محمدی ری شهری، علی فلاحیان، علی یونسی، مصطفی پورمحمدی، غلامحسین محسنی اژه‌ای، روح‌الله حسینیان از مدرسه حقانی فارغ التحصیل شده‌اند.^[۱۰]

سیاست خارجی ایران

سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران دارای فراز ونشیب‌های زیادی در طول حیات این حکومت بوده‌است. به طور کلی می‌توان آن را به دو بازه زمانی اسقرار حکومت پهلوی و حکومت‌های قبل از آن و دوره بعد از انقلاب ۱۳۵۷ تقسیم کرد.

سیاست خارجی ایران پس از انقلاب عمدتاً بر اساس ارزش‌گذاری‌های اسلامی شکل گرفت و بر اساس رهنمودهای اسلامی تغییر ماهیت داد. بعد از انقلاب، لحن تهران در اولین سالهای پس از انقلاب و زمان وقوع جنگ تحمیلی تندتر شد و تنها ماندن ایران در مقابل عراق باعث دور شدن اکثر متحدین قبلی گردید.^[۱]

قبل از انقلاب اسلامی ایران

تا قبل از انقلاب اسلامی ایران، ایران رویکرد امنیتی خود در منطقه را در ائتلاف با غرب و به‌ویژه ایالات متحده آمریکا تعریف کرده بود و به همراه عربستان سعودی، در چهارچوب استراتژی امنیتی دوستونی مورد حمایت غرب نقش‌آفرینی می‌کرد.^[۲]

بعد از انقلاب اسلامی ایران

ایران پس از انقلاب و استقرار حکومت جمهوری اسلامی ایران در جهت اتخاذ سیاست امنیتی مستقل حرکت کرد و سعی کرد تا خود را خارج از استراتژی‌ها و رویکردهای بلوک شرق و بلوک غرب تعریف کند. در این راستا همکاری و مشارکت با حکومت‌های منطقه خاورمیانه در جهت شکل‌دهی به‌ترتیبات امنیتی منطقه‌ای در اولویت قرار گرفت.^[۲]

اتفاقاتی چون اشغال سفارت آمریکا درسال ۱۳۵۸، جنگ ایران و عراق، سرنگونی هواپیمای مسافربری ایران توسط آمریکا در سال ۱۳۶۶، ماجرای سلمان رشدی، حملات تروریستی میکونوس و بمب‌گذاری آمیا و برنامه هسته‌ای ایران از تاثیر گذارترین رخدادهای در روابط خارجی ایران پس از انقلاب ۱۳۵۷ بود. اگرچه روابط ایران با کشورهای ایالات متحده آمریکا و اسرائیل به عنوان چالش برانگیزترین بخش روابط خارجی ایران مطرح بوده‌است، ولی روابط ایران با کشورهای اسلامی، منطقه خاورمیانه و همسایگانش دچار فراز و نشیب‌هایی بوده‌است. قطع موقت روابط با عربستان پس از واقعه حج ۱۳۶۶، اختلاف با امارات متحده عربی در مالکیت سه جزیره تنب بزرگ، تنب کوچک و ابوموسی، تیرگی روابط با بحرین در پی اتهام بحرین مبنی بر حمایت ایران از شیعان ناراضی این کشور، قطع روابط یا مصر در پی حمایت ایران از اقدام خالد اسلامبولی، تیرگی روابط با کویت به موجب جنگ ایران وعراق، تیرگی روابط با اردن، اعتراض به رفتار سرکوب‌گرانه با شیعیان یمن که در نهایت به نزاع یمن منجر شد.

ایران از روسیه، چین، سوریه و ونزوئلا به عنوان مهمترین کشورهای متحد خود یاد می‌کند. همچنین ایران روابط خوبی نیز با گروههایی همچون حزب الله لبنان، حماس و مبارزان حوثی دارد.^[۳]

بعد از نابودی طالبان و حزب بعث عراق که دو دشمن خطرناک برای حکومت جمهوری اسلامی ایران به شمار می‌آمدند، ایران توانست با توجه به خلاء وجود دشمن در کشورهای همسایه خود، نفوذ خود را در این دو کشور گسترش دهد. و در دراز مدت برنده نهایی لشگرگشی آمریکا به کشورهای افغانستان و عراق باشد؛ به این دلیل که نیروهای نظامی خارجی مجبور بودند بعد از گذشت برهه زمانی مشخصی این کشورها را ترک کنند. ولی این ایران بود که همواره در مجاورت این کشورها قرار دارد و می‌تواند در این کشورها صاحب نفوذ شود.^[۴]

با روی کار آمدن دولت نهم جمهوری اسلامی ایران به سرپرستی محمود احمدی‌نژاد تغییرات اساسی در مناسبات سیاست خارجی ایران رخ داد. تغییر دبیر شورای عالی امنیت ملی از حسن روحانی به علی لاریجانی و سپس به سعید جلیلی و تغییر بسیاری از سفرای ایران در کشورهای خارجی، مصادیقی از این تغییرات بودند. همچنین دویت با تغییر رویکرد، به سمت برقراری رابطه با کشورهای آمریکای لاتین و آسیای شرقی به جای کشورهای اروپایی نمود.^[۵]

بعد از وقوع قیام‌های مسلسل اعراب در اوایل سال ۲۰۱۱ و تضعیف ساختار و یا سرنگونی حکومت‌های غالباً دیکتاتوری حامی آمریکا در این کشورها، ایران سعی کرد از این فرصت نهایت استفاده را کند و اقدام به تقویت حامیان و طرفداران خود در و شمال آفریقا نمود. در این زمان ایران موفق شد تا حدی دیدگاه مورد نظر را در قیام‌های مردمی جای دهد.^{[۶][پیوند مرده]}

اصول سیاست خارجی جمهوری اسلامی ایران

بر اساس مبانی نظری در قانون جمهوری اسلامی می‌توان اصول سیاست خارجی ایران را بر پایه این اصول دانست:^[۷]

• تاکید و اجرای استقلال سیاسی در برنامه‌ریزی و سیاست‌گذاری
• ترجیح دادن ملت‌ها و نهضت‌ها به دولت‌ها در روابط بین‌الملل
• استقلال روابط خارجی سیاسی از روابط خارجی اقتصادی ایران
• مبارزه با اسرائیل و دفاع از نهضت مردمی فلسطین
• اهمیت دادن به عدالت سیاسی در روابط بین دولت‌ها
• فاصله گرفتن استراتژیک از منافع قدرت‎های بزرگ سیاسی
• مبارزه با قانون تبعیض‌آمیز وتو در سازمان ملل متحد
• ماهیت قدرت سیاسی در ایران عقیدتی است و در نتیجه سیاست خارجی ایران عقیدتی است

آفریقا	مصر
آمریکا	آمریکا
آسیا	کنسول‌گری تبریز) • سفارت • سفارت• (کنسول‌گری رشت) • (کنسول‌گری اصفهان)•  ترکیه (کنسول‌گری تبریز) •(کنسول‌گری ارومیه) • کنسول‌گری کرمانشاه)
اروپا	بریتانیا • دانمارک • سوئیس
پیش	انگلستان (باغ • کنسولگری • منظریه) •  ایتالیا (باغ)

قطعنامه ۱۷۴۷ شورای امنیت

قطعنامه ۱۷۴۷ شورای امنیت نام قطعنامه‌ای است مربوط به پروندهٔ هسته‌ای جمهوری اسلامی ایران که در تاریخ ۲۴ مارس ۲۰۰۷ میلادی، (برابر با ۴ فروردین ۱۳۸۶) با رای موافق تمامی پانزده عضو شورای امنیت سازمان ملل متحد، به تصویب رسید.

در قطعنامه ۱۷۴۷ که به اتفاق آرا تمامی اعضای دائمی و غیردائمی شورای امنیت به تصویب رسید، از تمامی کشورهای جهان خواسته شده است تا فعالیت خود با شرکت‌های ایرانی را که در زمینه انرژی هسته‌ای فعالیت دارند، محدود کنند. همچنین ممنوعیت صادرات و واردات به ایران نیز از دیگر موارد صادره در این قطعنامه است.

همچنین شورای امنیت به جمهوری اسلامی ایران ۶۰ روز مهلت داد تا با تبعیت از این قطعنامه و در خواستهای قطعنامه ۱۷۳۷ که پیش از آن تصویب شده بود، به فعالیتهای «حساس اتمی» خود، از جمله غنی‌سازی اورانیوم پایان دهد.^[۱]

ضمیمه قطعنامه

در ضمیمه قطعنامه اسامی نهادها وافراد تحت تحریم به شرح زیر آمده است.^[۲] نهادهای مرتبط با برنامه‌های هسته‌ای یا موشکی بالستیک ایران

• سازمان انرژی اتمی ایران
• شرکت مصباح انرژی
• کالا الکتریک
• شرکت پارس تراشه
• فرآیند تکنیک
• شرکت هفتم تیر
• گروه صنعتی شهید همت
• گروه صنعتی شهید باقری
• گروه صنعتی فجر
• گروه صنعتی متالورژی و مهمات
• مرکز تولید و تحقیق سوخت هسته‌ای اصفهان و مرکز فن آوری هسته‌ای اصفهان
• شرکت کاوشیار
• صنایع شیمیایی پارچین
• مرکز تحقیقات هسته‌ای کرج
• شرکت انرژی نوین
• گروه صنعتی موشک کروز
• بانک سپه و بانک بین‌المللی سپه
• گروه صنعتی صنام
• گروه صنعتی یا مهدی
• صنایع هوانوردی قدس
• شرکت خدمات هوایی پارس
• صنایع هوایی شوآ

• ، نایب رییس بخش توسعه و تحقیقات AEOI
• بهمن اصغرپور، مدیر اجرایی در اراک
• داوود آقاجانی، رییس گرداننده نیروگاه سوخت در نطنز
• احسان منجمی، مدیر پروژه ساخت، نطنز
• جعفر محمدی، مشاور تکنیکی در AEOI
• علی حاجی نیا لیلابادی، مدیر کل شرکت مصباح انرژی
• سرلشکر محمد مهدی‌نژاد نوری، دانشگاه مالک اشتر
• احمد وحید دستجردی، رییس سازمان صنایع هوانوردی
• رضاقلی اسماعیلی، سازمان صنایع هوانوردی
• مرتضی بهمنیار، سازمان صنایع هوانوردی
• فریدون عباسی دوانی، وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح
• محسن فخری‌زاده – مهابادی، وزارت دفاع و پشتیبانی نیروهای مسلح
• ، مدیر نیروگاه غنی سازی نطنز
• امیر رحیمی، رییس مرکز تولید و تحقیق سوخت هسته‌ای اصفهان
• محسن حجتی، رییس گروه صنعتی فجر
• مهرداد اخلاقی کتابچی، رییس گروه صنعتی شهید باقری
• ناصر ملیک، رییس گروه صنعتی شهید همت
• احمد درخشنده، رییس هیئت مدیره و مدیر عامل بانک سپه
• سرتیپ مرتضی رضایی، IRCG «معاون فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی
• سرلشکر یحیی رحیم صفوی، فرمانده سپاه پاسداران انقلاب اسلامی
• سرتیپ حسین سلیمی، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی
• دریابان علی آبکار احمدیان، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی
• سرتیپ محمدرضا زاهدی، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی
• دریادار مرتضی صفاری، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی
• سرتیپ محمد حجازی، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی
• سرتیپ قاسم سلیمانی، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی
• سرتیپ محمدباقر ذوالقدر، سپاه پاسداران انقلاب اسلامی

دیگر موضوعات

• شورای امنیت
• قطعنامه‌های شورای امنیت
• تحریم علیه ایران