این مطلب توسط :سینا جهانی در تاریخ: پنج شنبه 24 بهمن 1392 ساعت: 3:52 بعد از ظهر در سایت ارسال شده است.
تعداد بازديد : 716 نظرات (0)

ارمنی‌های ایران

آندرانیک تیموریان

ارامنه ایران یکی از اقلیت‌های قومی مذهبی ایران از شاخه گریگوریان هستند که بسیاری از آن‌ها از نسل مهاجرانی هستند که در سال ۱۰۱۳ (قمری) برابر با ۱۶۰۴ (میلادی) از سرزمین همسایه ارمنستان به ایران کوچانده شدند^[۱] ارمنستان در تاریخ از سرزمین‌های مرزی شمال غربی ایران بوده که بین ایرانیان و رومیان دست بدست می‌شده‌است؛ ارمنیان جمعیتی قومی هستند که از آنجا که از دیرباز آیین اکثریت آنها بر خلاف اقوام مجاورشان، مسیحیت بوده‌است، گروهی مذهبی هم شمرده شده‌اند. ارمنیان بطور تاریخی بومی مناطق شمال غربی ایران هم بوده‌اند و آثار متعددی در آن مناطق بنا کرده‌اند که قره کلیسا از آن جمله است.

در سال ۱۳۹۰ در ایران ۱۱۷ هزار نفر مسیحی زندگی می‌کرد^[۲] که بیشینه آنها ارمنی بودند. بسیاری از ارمنیان پس از انقلاب اسلامی سال ۱۳۵۷ کشور را ترک کردند.

ارمنی‌ها در ایران به صنعتگرانی ماهر به‌ویژه در رشته‌های نجاری، تهیه مواد غذایی، مکانیک خوردو، خیاطی، کفاشی و شیرینی‌پزی مشهور هستند.^[۱] ارامنه تاثیر قابل توجهی در فرهنگ و هنر ایرانی نیز داشته‌اند ایشان در معماری، موسیقی، سینما، عکاسی، نقاشی و تئاتر معاصر ایران و همچنین در صنعت چاپ و صنایع غذایی (خصوصا سوسیس و کالباس) در ایران از پیشروان محسوب می‌شوند.^[۳]

پس از انقلاب مشروطه، با تشکیل مجلس شورای ملی، در قانون اساسی مشروطه برای اقلیت‌های دینی هم نمایندگانی درنظر گرفته شد. از جمله، یک نماینده برای ارامنه شمال و یک نماینده برای ارامنه جنوب ایران. این موضوع پس از انقلاب ۱۳۵۷ هم در قانون اساسی باقی ماند^[۴]. روبرت بگلریان و کارن خانلری نماینده‌های کنونی جامعه ارمنی‌های ایران در مجلس هستند.